ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Βρεθήκαμε σε ένα κενό του χρόνου,
Σε θύελλα και κραυγές ανάμεσα,
Καπνισμένος ο ουρανός κ τα χρυσά καρφιά του
Εξείχαν για να κρεμάσουμε
τις λευκές κουρτίνες που μας προστατεύουν σήμερα από συμβ

ουλές και τραύματα.
Ο χρόνος είναι νοικιασμένο όχημα που θα μας οδηγήσει στη δικαιοσύνη της αθανασίας.
Είμαι αισιόδοξος ,
Διότι πιστεύω στο φως
Που υπάρχει μέσα μας
Και στα κύματα του όταν περπατάμε πάνω τους ξυπόλυτοι με τα γυμνά σώματα μας στα χέρια
αφημένοι να μας φέρουν στην ακτή τους.