Δεν αντέχω
Την έξοδο, απόψε, απ’ τον φεγγίτη
Το βάθος της νύχτας να κομματιάσω
Και να καλύψω απ’ άκρου εις άκρον την απόσταση της αβύσσου
Για να σχηματίσω λέξεις
Που σημαίνουν πολλά για σένα
Και μ’ αδειάζουν,
Αλλά
Η ακολουθία των αστραπών
Με κρατά σε εύμορφη εγρήγορση
Αποτυπώνοντας την προσμονή μου να σε ξαναδώ
Καθώς σκάβει την αχλύ του χρόνου
Που στέκεται δριμύς και αδίστακτος αντίπαλος
Μπροστά στην αίγλη των αποχρώσεων
Στην ηλιοφάνεια της ιχνηλασίας σου।
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου